خسته ام ...

خسته ام ... دلتنگم ... بی تابم ... نمی دونم کجا ببرم اینهمه خستگی و تنهایی و دلتنگی رو ... نمی دونم کجا فریاد بزنم ... نمی دونم سر به کدام بیابون بذارم ...

کاش می شد و کنارت بودم ... 

خیلی سعی می کنم سر خودم رو به کارهای مختلف گرم کنم و میدون ندم به اینهمه دلتنگی ... ولی بازم این موج دلتنگی هجوم میاره و حالم رو خراب می کنه ...

بازم می بینم تنهام ... میبینم هیشکی رو ندارم ... میبینم فقط تو رو می خوام و تو نیستی ... دوری ... نمی خوای که باشی ... منم دیگه راهی به جایی نمیبرم ... 

ترانه های مختلف گوش میدم ... کجایی نامجو ... آغوش خالی همایون ... 

به ریحانه و بچه هاش سر می زنم ...

توی انجمن مدرسه فعالیت می کنم ...

با دوستهای دبیرستان و دانشگاه گپ می زنم ... گاهی چیزی می نویسم ...

کارهای روزمره تمومی نداره ...

بچه هام دارند بزرگ میشن ... یکی کلاس هشتم و یکی کلاس پنجم ... درسشون خوبه خداراشکر ... شاگرد اول کلاسهاشون هستند ... دخترم داره ورزش رو حرفه ای دنبال می کنه و مدام مسابقه و تمرین ... براشون وقت میذارم ... کلاس و ببر و بیار ... 

خودم تازگی تولد 40 سالگیم رو پشت سر گذاشتم ...

از زمان جوانی و دانشجویی و عاشقی 20 سال داره می گذره ... ولی روح من هنوز همونجاهاست ... اصلا حس نمی کنم اینهمه گذشته ... روح من هنوز بی تاب و دلتنگ چشمها و دستهای مهربون و پر از عشقته ...

چند روزه کتف و گردنم درد می کنه ... کاش بودی و حداقل یه ذره کتفم رو ماساژ میدادی تا این درد سبک بشه ...

چقدر حرف داریم من و تو ... حرفهایی که به زبون نمیاری و فقط توی چشمهاته ... سهم من فقط نگاه کردن به عکسهاته ... اینکه بشینم خط و خطوط چهره و درد و غم چشمهات رو نگاه کنم و از غصه بمیرم ...