نامت هم فراموش می شود ...

خیلی ازم دوره ... خیلی نمی شناسمش ... خیلی بیگانه شده ... هیچگونه آشنایی بینمون نیست ... اصلا نمی دونم کجاست و چطوری زندگی می کنه ... اصلا نمی دونم دنیاش چه شکلیه ... اصلا نمی دونم به چیا فکر می کنه ... نمی دونم روزش رو ، هفته ها و ماهها و سالهاش رو چطوری سپری می کنه ... نمی دونم همه ی سالهای عمرش رو چطوری گذرونده ... هیچی از این آدم نمی دونم ... این آدم فقط یه اسمش برای من مونده ... این اسم هم دیگه معنا و مفهومی نداره ... این اسم رو هم باید رها کرد ... رها کرد و فراموش کرد انگار هیچوقت وجود نداشته ...