پرده ی نمایش

یه کتاب دارم می خونم به اسم "عشق ما روی آب راه می رود" که مجموعه شعرهای نزار قبانی است. خواستم بعضی از شعرهاش را بنویسم. فعلا این یکی :

 

پیش دیگران می گویم تو معشوقم نیستی

و از اعماق وجودم می دانم چه دروغگویی هستم

ادعا می کنم که چیزی بین ما نیست

تا دردسر را از خودمان دور نگه دارم

و تمام شایعات عاشقانه را- چه بامزه اند- انکار می کنم

و از سرگذشت زیبایم، ویرانه ها می سازم

و مثل احمق ها اعلام بی گناهی می کنم

آرزوهایم را می کشم، تارک دنیا می شوم

عطر خوشم را داوطلبانه می کشم

از بهشت چشمانت می گریزم

نقش دلقک را بازی می کنم، عشق من

در این نقش شکست می خورم و برمی گردم

چون شب حتی اگر بخواهد،

نمی تواند ستاره هایش را پنهان کند

دریا نیز نمی تواند کشتی هایش را پنهان کند.

 

نزار قبانی