من مطمئنم اگه توی هر کشور دیگه ای بودم حالا یه جوری استعدادهام بروز بیرونی پیدا کرده بود ... ولی در این کشور عزیز و خوشگل هیچ کاری پیش نمیره ... همش محدودیت و محدودیت ... بهترین مدرسه ها و بهترین دانشگاهها درس خوندم و استعداد زیادی داشتم و دارم که ازش هیچ استفاده ای نشده و همش هرز رفته .... هیچ جا بهمون اجازه فعالیت و خلاقیت ندادند ... کلا حروم شدیم ... از بین رفتیم ... به درک ! به جهنم !
کلا ما بازماندگانیم ... نسل سوخته ... در عشق ناکام ... در کار و فعالیت و همه چی ناکام ...
نمی خوام ناله کنم ... تنها کاری که واقعا سالها و سالها دوست داشتم و دارم نوشتن بوده ... اگه تا اخر عمر بتونم فقط و فقط اون چیزی که دلم می خواد رو بنویسم و یه اثر ماندگار از خودم باقی بگذارم عالیه .... نباید دلسرد بشم ... باید بنویسم ... باید ادامه بدم ... حتی اگه امکان چاپش توی ایران نباشه ، احتمالا خارج از کشور میشه چاپش کرد ... یه داستان بی نظیر و عالی .... باید عزمم رو جزم کنم و بنویسمش و تمومش کنم ...
- ۹۶/۰۴/۱۳