اومدم بعد از مدتها برات نامه بنویسم . سلام !
خیلی وقته نه نامه نوشتم و نه متن احساسی یا عاشقونه ای ... خیلی وقته سعی کردم دیگه از احساساتم ننویسم ... سعی کردم سر خودمو گرم کنم و بذارم این روزا بگذره ... ولی امشب فکر کردم باید بیام بنویسم . باید بیام بگم که چقدر گاهی دلتنگ میشم ... چقدر بی تاب میشم .. چقدر جات خالیه ... من هر روز تو رو کم میارم ... هر روز دلم می خواد باهات حرف بزنم و ازت خبر داشته باشم ... خب تو دریغ می کنی ... وقت نداری ... نمی خوای زیاد درگیر بشی ... منم می دونم باید فاصله رو رعایت کنم و زیاد پاپیچت نشم ... می دونم باید گم و گور بشم و بهت نگم که دلتنگتم ... می دونم نباید ابراز احساسات بکنم ... می دونم باید کور و کر بشم و هیچی نگم ... همین یکی دو روز پیش بعدازظهر خوابیدم و خوابت رو دیدم ... خواب عجیبی بود ... اومده بودی و می خواستم یه وقت دنجی کنارت باشم ... ولی اون وقت حاصل نمی شد ... همش درگیر کارهای دیگه بودم ... تا اومدم کارام رو سر و سامون بدم و بیام پیشت گفتی که باید بری ... من ناراحت ایستاده بودم و هی می گفتم حالا صبر کن یه ذره دیگه ... ولی تو می گفتی باید برم ... از خواب پریدم ... ناراحت و دمق و دلتنگ بودم ... حتی توی خواب هم نتونسته بودم یه دل سیر ببینمت ... حتی توی خواب هم هزار گرفتاری بود و من درگیر کارها و آدمهای دیگه ... هی اومده بودم و رفته بودم و وقتی از کارهای دیگه فارغ شده بودم که تو می خواستی بری ... غم و غصه روی دلم نشسته بود ولی نمی شد چیزی بگم یا کاری بکنم ...
کاش یه چیزی می گفتی ... کاش حداقل هر روز یه سلام و خداحافظ برام می نوشتی ... کاش یه بیت شعر برام می فرستادی ... کاش یه چیزی می گفتی و روزم رو می ساختی ... حداقل یه بار مهربون و دلچسب و بدون عجله و رفتن به خوابم بیا ! بیا بشین و چند ساعت باهام حرف بزن ... بگو و بخند و نگاهم کن ... می دونی چقدر دلم برای چشمهات تنگ شده ؟ می دونی چقدر دلم برای دستهات تنگ شده ؟! میدونی دستهات فقط و فقط مال منه ؟!
خب دیگه ... زیاد لوس شد ... زیاد بچه شدم ... بی خیال ...