تموم شده ...

حس عاشقونه ام ، بیشتر نوشته های عاشقونه ام ، همه به باد رفتند ... 

اینه که دیگه دل و دماغ نوشتن ندارم . بیام چی بنویسم اخه ؟

بنویسم دوستم نداره و کلا بی خیالم شده ؟! بنویسم که دیگه امیدی به دیدنش ندارم ؟ بنویسم که دیگه آرزویی در سرم نیست ؟ که دیگه قصد ندارم پاپیچش بشم . که دیگه نمی خوام سراغی ازش بگیرم . دیگه نمی خوام مزاحمش بشم ...

از سال 88 که پیداش کردم تا همین یکی دو سال پیش آرزوی دیدنش توی سرم بود ... فکر می کردم یه بار میاد شهر من ... یه بار میاد و می برمش همه ی شهر رو نشونش میدم ... ولی حالا دیگه می دونم محاله بیاد ... دیگه هیچوقت نمیاد ... هیچوقت نمی بینمش ... دیگه آرزوش هم توی دلم نمی زنه ... دیگه هیچوقت منتظرش نمی مونم ... دیگه حتی الکی هم نمیگه که دارم میام ! دیگه حتی امید الکی هم بهم نمیده ... سالهای 90 تا 94 سالهای عشق و امید بود ... سالهایی که می دونم دیگه تکرار نمیشه . حالا من موندم و روزمرگی ها ... من موندم و بی عشقی ... من موندم و ناامیدی ... اینه که نوشتن نداره این همه غم ... اینهمه یاس و ناامیدی ... 

در ظاهر سعی می کنم خودم رو شاد و امیدوار نشون بدم ... ظاهرم هیچی نشون نمیده از اینهمه غم و رنج ... ولی واقعیتش اینه که دیگه بریدم ... دیگه تموم شده همه چی ... تموم شده ...