الان نزدیک غروبه ، دلم خواست بیام سراغ وبلاگم . مدتیه هی توی فکرمه که بیام مثل چند سال پیش ها بیشتر توی وبلاگ بنویسم و تخلیه روحی روانی بشم . من که عادت دارم به نوشتن . ولی مدتیه بیشتر توی تلگرام و فیس بوک و اینا بودم . ولی راحتی و حس خوبی که قبلا توی وبلاگ داشتم رو هیچ جا دیگه نداشتم . حالا هم که دیگه تلگرام فیلتر شده و اینستا رو هم که هیچوقت دوست نداشتم . حوصله ی واتس آپ رو هم ندارم . کلا دارم شدیدا فکر می کنم که مثل قبلا ترها بیام توی وبلاگ و فقط برای دل خودم بنویسم . کلا بی خیال تلگرام و اینستا و واتس اپ و اینا بشم .
بعد الان دلم خواست مثل قدیما وبلاگ بخونم ! رفتم سرچ کردم و چند تا وبلاگ تازه به روز شده رو باز کردم . از یکیشون خوشم اومد نشستم پستهای روزمره نویسیش رو خوندم و لذت بردم و یاد ایام قدیم افتادم ! منظورم 5-6 سال پیش هست که هنوز وبلاگ نویسی مد بود !
توی فیس بوک دوستهای آدم مشخصند و آدم می دونه کیا می خونند و یه جورایی حس خوبی نداره ! ولی اینجا راحت ترم ! اصلا معلوم نیست کی می خونه یا نمی خونه . واقعا انگار دارم برای خودم و با خودم حرف می زنم . نگران قضاوت هیشکی هم نیستم .
یه ذره سرما خوردم . رفتم دارچین و زنجبیل و بهار نارنج با یه ذره زعفران ریختم توی قوری و روش آب جوش ریختم . الان خوردم این دمنوش رو ... خیلی خوب بود ...
سعی می کنم بازم دلتنگی ها و حرفها و فکرهام رو بیام همین جا بنویسم .
- ۹۷/۰۲/۱۵