آغوش گرم خدا ...

می خوام بنویسم و نمی دونم چرا دستم به نوشتن نمیره ... یعنی نمی دونم چی بگم ... چی بگم که مبادا آرامش خیال کسی رو به هم نریزه ...

گاهی توی زندگی آدم به آرامشی می رسه که وصف ناپذیره ... مثل آرامش یه دریای عمیق ... مثل آبی آسمون ... دریا موج های ریز داره ... آسمون هم ابرهای پر و پخش داره ... ولی جنس دنیای تو از جنس آرامشه ... بذار راحت باشم و حال و هوات رو توصیف کنم ... چشم می دوزی به خط افق ... جایی که دریا و آسمون به هم وصل شدند و معلوم نیست آبی کدوم پر رنگ تره ... نفس عمیقی از سر لذت می کشی ... گوش می سپاری به صدای باد و جیغ جیغ پرنده هایی که از دور دست به گوش می رسند ... نور آفتاب گرم و ملایم روی بدنته و لذت می بری از این گرمای دلنشین ... چشمهات رو می بندی و روحت رو می سپاری به آغوش خدا ... بغل گرم و مهربون خدایی که می دونی مهربون ترین هاست ... بغلی که می دونی امن ترین آغوشیه که می تونه وجود داشته باشه ... بغلی که می دونی خیلی وسیعه و برای دو نفر هم جا داره ... آره ! درست فهمیدی ... بغلی که برای من هم جا داره ... بغلی که اگه تو یک طرفش باشی ، حتما منم طرف دیگه اش هستم و خوشحال و راضی لبخند می زنم ... 

گوارای وجودت این آغوش گرم و مهربون ...