تنهایی

خیلی خوبه که آدم از تنهایی خودش لذت ببره و احتیاجی به حضور آدمها نداشته باشه... یعنی آدم هایی فایده داره دیدن شون یا حرف زدن باهاشون که به آدم حس خوب بدهند و آدم از حضورشون لذت ببره. اگه اینجور آدمها را نداریم خب همون بهتر که توی تنهایی خودمون بشینیم و برای کارهایی که لذت می بریم وقت بگذاریم.

خیلی وقتها به بودن و نبودن آدم ها فکر می کنم... به اینکه چه کسانی توی دنیا هستند که واقعا دوستم داشته باشند و بود و نبود من براشون فرق بکنه. خیلی کم و معدود و انگشت شمار هستند. که شاید هی هم از تعدادشون کمتر میشه....

توی چند هفته پیش سراغ دو سه تا دوست قدیمی رو گرفتم. براشون پیام دادم و احوال پرسی و بعد گفتم اگه یه موقع وقت داشتید تلفنی حرف بزنیم. گفتند باشه خبر میدیم یا زنگ می زنیم و نزدند. برام جالب بود. گفتم خب این دوستی ها تموم شده است...آدم ها هم مشغله دارند هم اولویت هاشون متفاوت هست. خلاصه دنیا همینقدر سرد و خالی است...