تابستان دارد تمام می شود... راه می روم... ورزش می کنم... به امورات زندگی می رسم... گاهی غصه می خورم...خیلی وقتها خسته می شوم...و گاهی هم لذت می برم از زندگی...
امروز وبلاگ ها و نوشته های چند سال پیش را مرور کردم... چقدر همه چیز تند گذشته است...چقدر همه چیز تغییر کرده است. در گروه دوستان دانشگاه خیلی حرف زدم... خیلی خاطرات الکی مرور کردم... مخ همه را خوردم... باید چند روز روزه سکوت بگیرم و دیگر حرف نزنم. سعی می کنم دیگر کمتر حرف بزنم و اینجا بیشتر بنویسم.
واقعا گاهی انگار نمی دانم باید چه کار کنم. دو سال است هیچ مسافرتی نرفته ایم. به خاطر کرونا رعایت کرده ایم. بیشتر مردم دوسه بار سفر رفته اند در همین دوران کرونا هم. ولی ما از تابستان ۹۸ تا حالا هیچ کجا نرفته ایم. چسبیده ایم به همین شهر و دیار و کنج خانه خودمان...
دلم نه به خانواده و فامیل گرم است و نه به هیچ کس دیگر. انگار خودم مانده ام با خودم. در دنیای درونی خودم سیر می کنم... ۴ ماه است رژیم هستم و ۱۲ کیلو کم کرده ام. هنوز هم باید ادامه بدهم. دلم می خواهد ۷ کیلو دیگر کم کنم. ولی سخت شده. وزنم ثابت مانده. دو روز است اراده کرده ام که رژیم را جدی تر کنم. بیشتر ورزش کنم. باید برسم به وزن هدف.... می خواهم سالم و خوشتیپ باشم. به خودم برسم... می خواهم در این دوران میانسالی حال و احوالم بهتر و بهتر باشد...
- ۰۰/۰۶/۲۹