امروز یکشنبه دوم آبان ... تولد پیامبر بود و تعطیل. برنامه خاصی نداشتیم. مثل همه ی این روزها...
صبح رفتم تنهایی پیاده روی... بعدش اومدم ناهار پختم... ناهار خوردیم و شستم و بعدشم خوابیدم... عصر کمی با ریحانه رفتم پیاده روی... هوا دیگه سرد شده... حسابی امروز هوا پاییزی بود...
غروبیه نشستم فیلم فرانسوی دست نیافتی را دیدم. قبلا هم دیده بودم ولی یادم رفته بود... بازم لذت بردم... بهم حس و حال خوب داد... اینکه گاهی توی شرایط سخت هم یکی میاد که حال مون رو خوب می کنه... آدم هایی که به دل آدم میشینند...
خب توی کل زندگی خیلی کم میشه که آدم با کسی حالش خوب باشه و باهاش از اعماق وجودش راحت باشه و بهش خوش بگذره...کسی که همه ابعاد وجود آدم را سیراب کنه... کسی که با عشق بخواهیش...
هر وقت هم کسی پیدا میشه مدت کوتاهی هست و بعد به دلایل مختلف ناپدید میشه و از بین میره...
نمی دونم شاید قانون دنیا اینجوریه یا ما بلد نیستیم باید چیکار کنیم.
آخه از اول من متفاوت بودم با محیط و خانواده ام... برای همین همش رنج کشیدم... این آدم های سطحی و الکی راضی ام نمی کنند... بعد ناخودآگاه جذب آدم های خاص ولی دور میشم... بعد همش میشه رابطه های دور غیر قابل دسترس... یه مدت خوبه و جواب میده... ولی بعد شرایط سخت میشه...
این روزها برام خیلی سخت و رنج آور بوده... ولی خب چاره ای نیست. باید صبر کنم و تحمل کنم تا زمان بگذره... شاید بازم شرایط تغییر کنه...
بهترین دوستم، بهترین رفیقم، ازم فاصله گرفت. رنجی کشیدم که تا حالا نکشیده بودم این مدلی... هنوزم دارم رنج می کشم. ولی خب چاره ای نیست. نمی خوام دیگه حرفی بزنم یا توضیحی بدم.
همین و دیگر هیچ!
- ۰۰/۰۸/۰۲