سلام
سلام به خودم! سلام به خود خسته ی رنج دیده ام! سلام به خود غریبم! به خودم که تنها هستم و توسط آدمهای دیگر درک نمی شوم. در محیطی نامناسب با آدمهایی که همرنگ و هم اندازه ام هستند سر کرده ام همیشه...
نه با خانواده خودم می توانم ارتباط خوب و موثری داشته باشم و نه با خانواده همسرم. کلا با هم تفاوت سطح فکر و اندیشه و نوع زندگی داریم. تفاوت فرهنگی داریم. تفاوت نوع نگاه به زندگی داریم. سالها تحمل و مدارا کرده ام ولی دیگر طاقتم طاق شده... دیگر خسته شده ام... دیگر بریده ام... تحمل حرفها و رفتارهایشان را ندارم. نمی دانم باید چکار کنم. زندگی برایم سخت شده. دلم نمی خواهد آدمهایی را ببینم که دوستم ندارند. دلم نمی خواهد با آدم هایی هم صحبت بشوم که هیچ وجه تشابهی نداریم. آدم هایی که نوع حرف زدن و افکار و عقایدشان را اصلا نمی پسندم. آخه باید دلم را به چه چیزی خوش کنم؟ باید چه دلیلی بیاورم که این آدمها را تحمل کنم؟!
باید یک فکری بکنم... باید یک راهی پیدا کنم... باید این زندگی را تحمل پذیر کرد.
- ۰۰/۰۸/۰۵