خوندن شعر خوب خیلی حالم را خوب می کنه... فریدون مشیری را خیلی دوست دارم... توی نوجوانی فکر کنم اولین بار شعر کوچه اش را خوندم... خیلی دوست داشتم...
و بعد توی دوران دانشجویی "زهر شیرین" چه خاطره ی شیرینی شده برام... اونقدر شیرین که هزار بار مزه مزه اش کردم و درباره اش نوشتم و به بقیه گفتم...
بعدها شعرهای مختلفش را خوندم و لذت بردم هر بار... مثلا بهترین بهترین من.... یا خیلی شعرهای دیگه اش...
می خوام این چند روز زمستان بازم بخونمش... بازم لذت ببرم...
خدایا شکرت برای این روزهای قشنگ... روزهایی که دارم با آرامش لذت می برم و زندگی می کنم. مرسی! دمت هم گرم!
دل من دیر زمانی است که می‌پندارد
«دوستی» نیز گلی است
مثل نیلوفر و ناز
ساقه‌ی ترد ظریفی دارد
بی گمان سنگدل است آن‌که روا می‌دارد
جان این ساقه‌ی نازک را
دانسته
بیازارد.
"فریدون مشیری"
- ۰۰/۱۰/۰۱