کاش به صلح برسیم همگی... کاش یاد بگیریم محبت کردن و شفاف حرف زدن را...
کاش من بفهمم تو چته و چی میگی...
خسته شدم از این نفهمیدن... نمی دونم انتظار تو چیه؟ نمی دونم می خوای نازت رو بکشم؟ آخه چه جوری؟ دیشب حالت را پرسیدم و گفتم پات بهتر شده؟ جواب ندادی! خب من چیکار کنم؟ جواب یه احوال پرسی ساده رو نمیدی. بعد میای میگی همه ناز تو رو می کشند و توقع تو بالاست ولی من انتظارم پایینه!
هزار بار گفتی کسی قربون تو نمیره و کسی نازت رو نمی کشه! خب تقصیر خودته! خودت به هیشکی رو نمیدی، خودت اجازه نمیدی کسی بهت نزدیک بشه... جوری رفتار می کنی هیشکی جرات نمی کنه بهت چیزی بگه یا حتی یه محبت ساده بهت بکنه.
من دیگه نمی فهمم... هیچی نمی فهمم... همین حرفها را سربسته توی گروه گفتم و تو هنوز نیومدی بخونی... نگرانم و بلاتکلیف... منتظرم بیای ببینم چی میگی. نمی ترسم. می دونم یا کلا نادیده میگیری. یا میای میگی اشتباه می کنی! بقیه هم همه ساکت شدند و گم و گور! می دونم بقیه ترسیدند. منتظرند ببینند تو چی میگی. ولی من نگران نیستم. یعنی فکر نمی کنم اتفاق بدی بیفته. شاید کمی جا بخوری. شاید شوخی کنی. شاید هیچی نگی. نمی دونم...
ولی امیدوارم سر فرصت عمیق فکر کنی به این حرفها و برات راهگشا باشه. کمک کنه با خودت به صلح برسی. کاش به خودت آسون بگیری. اجازه بدی بقیه دوستت داشته باشند و بهت محبت کنند.
همه ی ما آدمها نیاز داریم به دوست داشتن و دوست داشته شدن... احتیاج داریم به حرف های محبت آمیز... احتیاج داریم به دیده شدن و توجه....
خواهش می کنم خودت را سرکوب نکن. اجازه بده دوست داشته بشی... اجازه بده دیگران بهت محبت کنند... بپذیر این نیاز را... خودت هم به دیگران محبت کن... دوست داشته باش...
- ۰۰/۱۰/۱۷