نمی فهمند...

امروز شنبه 14 اسفند است.

دیروز بعد از مدتها رفتیم خونه ی مادرشوهر گرامی. 

پریشب و دیشب با یک عدد باقالی کمی حرف زدم و باز کلی حقایق دوباره بهم ثابت شد و کلا در تعجب هستم از حماقت آدم ها. یعنی چقدر یه آدم می تونه احمق و خنگ و توی باقالی ها باشه؟! چطور ممکنه کلی حقایق را جلوی چشمش ببینه و براش توضیح بدی و باز بگه نمی فهمم و یه برداشت دیگه داشته باشه؟! چقدر می تونه حسود و خنگ باشه و دنبال توجه؟! توی لایه ی مقدس خدا و انشالله و ماشالله همه چی را پیچیده ولی بوی گند حسادت و ترس و بدبختی اش همه جا را برداشته. هی الکی میگه باور کن من خوشحال بودم از دوستی تو و فلانی! یا باور کن اگه دوباره دوست بشید من خوشحال میشم! ولی مثل روز روشنه که خوشحال نبوده و خوشحال نخواهد شد و از همین وضع بیشتر راضیه... و اونقدر احمقه که نمی فهمه بازیچه شده بوده و هیشکی براش تره خرد نمی کنه... نمی فهمه که عدد و رقمی نبوده که به حساب بیاد. جایگاه خودش را نمی فهمه. 

باز بهم ثابت شد که آدم ها فقط دنبال منافع خودشون هستند. آدم ها توجه می خوان و حسادت می کنند به اینکه کسی مورد توجه دیگران باشه. بهم ثابت شد که بعضی ها اونقدر خنگ هستند که اصلا معنا و مفهوم عشق را نمی فهمند و نمی دونند چه خاصیتی داره توی دنیا. بعد فقط هی ار این کلاس به اون کلاس میرن و فقط هی سخنرانی گوش میدن ولی دریغ که یه کلمه را بفهمند. بعد با اینهمه خنگی می خوان بقیه هم عاشق شون بشن و قبول شون داشته باشند. 

مثل خنگ ها میگه فلانی کلافه بود و خیلی یک کلام هست و پاشنه کفشش را ورکشیده و آماده است که اگه تو بیای فرار کنه! 

خنده ام گرفت از این حرف ابلهانه... بهش گفتم باشه صبر داشته باش تا ببینی چی میشه. 

ولی باید محکم تر از قبل بشم. دیگه هیچی هیج جا ننویسم و دیگه با هیچ کدوم حرف نزنم و محو بشم تا بفهمند کجا چه خبره. هر چند این باقالی ها اینقدر خنگ و نون به نرخ روز خور هستند که شاید هیچوقت هم نفهمند. 

دلم تنگ شده برای بس دانک ها.... دلم تنگ شده برای یه آدم تیز و عمیق... یه آدم که حرف نزده همه چی را بفهمه... کلافه ام از دست این آدم ها احمق که هیچی از این دنیا نمی فهمند و فقط ادعاشون گوش فلک را کر کرده. 

باید دور بشم و دیگه به هیچ وجه باهاشون حرف نزنم. حیف من که بخوام برای این احمق ها وقتم را هدر بدم.