رو به رشدیم

الان حدود ساعت ۱۲ ظهر هست. نشستم توی پارک. چهارشنبه ۲۴ فروردین هست. هوای پارک خیلی خوبه. منتظرم یه مشتری بیاد برای خونه. 

همسایه های عزیز در توی حیاط و پارکینگ را کندند گذاشتند کنار. برام خیلی جالبه شناخت آدم ها توی شرایط خاص. فقط به فکر منافع خودشون و چوب لای چرخ بقیه گذاشتن. ما که اینجا را انشالله به سلامتی می فروشیم و میریم ولی چه خاطره ای برامون ساختند همسایه های چند ساله که با هم نون و نمک خوردیم. وقتی آدم رشد می کنه و از سطح بقیه بالاتر میره این جوری میشه. می خوان یه جوری تو رو پایین بکشند یا چوب لای چرخت بگذارند. ولی نمی دانند باعث رشد بیشتر میشن. تو رشد می کنی و بالاتر میری و دلت می سوزه برای اونا که چقدر حقیر و بدبخت هستند. 

فقط نوشتم یادم باشه. مهم نیست همسایه یا دوست یا خانواده یا غریبه.... این درس زندگی هست...

ما رو به رشدیم خدارا شکر....و چه باک از این دیت و پا زدن های بیهوده خلق خدا؟!