شب قدری دیگر...

امروز جمعه دوم اردیبهشت ماه بود. ماه دوم سال هم از راه رسید. چشم به هم بزنیم بهار و تابستان هم تموم شده.

دیشب برای افطار مهمون داشتم. مامانم اینا. خداراشکر مهمونی دیشب هم خوب انجام شد. خورشت بادمجان و گوشت پخته بودم و جوجه کباب.  دیروز روزه نبودم که بتونم به کارها برسم. ولی امروز روزه بودم و عصرها دیگه ضعف می کنم تا دم افطار. فردا هم شنبه است و روز شهادت امام علی . همه این روزها خونه بودیم و حتی ماه رمضانیه هم هیشکی دعوت مون نکرد. کلا روزگار غریبی شده.

پریشب شب نوزده ماه رمضان و قدر بود و امشب دومین شب قدر. پریشب کلی با خدا حرف زدم و به پارسال این موقع فکر کردم و دیدم خداراشکر چقدر امسال آرامش بهتری دارم. پارسال خیلی کلافه بودم و می خواستم تغییر ایجاد کنم و فکر کنم شب قدر به خدا گفتم و اونم برنامه را چید. سال سختی پشت سر گذاشتم ولی الان که بعد از یک سال به تماشای خودم و احوالم و روابطم می ایستم می بینم خیلی همه چی بهتره و راضی تر هستم. 

پارسال همین وقتها خیلی کلافه بودم. از خودم و روابطم با دوستان و احساساتم و همه چی کلافه بودم. تکلیف خودم را با عشق و خدا و خودم نمی دونستم. زندگیم از حالت نرمال خارج شده بود و باید تغییراتی ایجاد می شد. اینو فهمیده بودم ولی نمی دونستم باید چیکار کنم و چطوری اون جو و اون عادت ها و اون دوستان را ترک کنم. ولی خداراشکر خدا کمک کرد و هر چند سخت ولی گذشت و الان خیلی حالم بهتره... 

چند روز پیش یه سخنرانی از کسی دیدم که حرف جالبی می زد. می گفت دیگران را بکش توی دایره ی امن خودت. خودت از دایره نرو بیرون. توی دایره ی امن خودت که باشی نمی تونند بهت آسیب بزنند.  خیلی حرف درستی بود. اینکه آدم حریم و مرزهای خودش را حفظ کنه و به هر کسی اجازه نزدیک شدن نده و بتونه نظر و سلیقه ی خودش را اعمال کنه و هی کسی بهش گیر نده. مثلا مصداقش اینه که وقتی من توی صفحه و پیج خودم بنویسم و از هرچی دلم بخواد بگم دیگران اومدند توی دایره ی من و حق ندارند نظر بدن که چرا اینو می نویسی یا چیکار می کنی. هر کسی دوست داشت فالو می کنه و می خونه و هر کسی هم خوشش نمیاد بره به سلامت. کنترل همه چی دست خودمه. در صورتی که وقتی برم توی گروه دوستان حرف بزنم می تونند دخالت کنند. اونجا من رفتم توی دایره دیگران. می تونند بگن زیاد حرف زدی یا نمی پسندیم اینجور مطالب رو یا قس علیهذا...

خلاصه حواسم هست زیاد با کسی حرف نزنم و سراغ کسی رو نگیرم و سرم به کار خودم باشه و گور پدر دیگران که چیکار می کنند یا حال شون خوبه یا بده ، یا حسادت می کنند یا هر چیز دیگه... 

دیگه هیچوقت خودم را به شخص یا افراد کمی محدود نمی کنم. دیگه هیچوقت اجازه نمیدم کسی منو کنترل کنه و نظر و سلیقه خودش را تحمیل کنه. وقتی اقتدار خودم را داشته باشم و خودم باشم خیلی دوست داشتنی تر و جذاب تر هستم. 

خلاصه که خدایا شکرت. خودت همیشه رفیقم باش و هوامو داشته باش. دوستت دارم و مرسی برای همه چی.

شب بیست و یک ماه رمضان