ما این راه رو رفته بودیم...

امروز سه شنبه 27 اردیبهشت می باشد. طی یک اقدام انقلابی زدم هرچی دوست دانشگاه بود را از همه جا آنفرند کردم.

چرا؟! مدتی بود توی فکرش بودم ولی هنوز منتظر بالا پایین کردن شرایط بودم. امروز یه ایمیل دیگه برای ترسو خانم نوشتم. بعدش دیدم واتس آپ منو بلاک کرده. رفتم تلگرام را نگاه کردم دیدم اونجا بلاک نکرده! خودشم نمی فهمه چشه. منم دیگه تصمیم گرفتم بزنم به سیم آخر . هم تلگرام و هم واتس آپ بلاکش کردم. هم هرچی دوست دانشگاه بود توی اینستا و فیس بوک آنفرند کردم. گفتم بگذار اگه گذرش افتاد و دید بفهمه که هیچ دوست مشترکی باهاش ندارم و گور پدر همه شون. فقط همون دو تا هم اتاقی را نگه داشتم. همین.چون بقیه فقط مثل فضول ها نشسته بودند نگاه می کردند پستهای منو ولی صداشون در نیومد این 4 ماه. 

دیگه هم ایمیلی نمی نویسم برای ترسو خانم. بگذار بشینه ته کمدش! مثل یه گربه ی ترسوی ضعیف می مونه. منافق و بزدل. کسی که جرات نداشت به دیگران بگه منو دوست داره و چندین ساله با من صمصمیت زیاد داره. همش پنهان کاری کرد. 

ولی خانم ترسو خانم! همینجا می نویسم و بهت میگم که روزگار ادبت می کنه. چند سال دیگه می بینمت و خبرت رو می شنوم. من این راه ها را زیاد رفتم. دفعه اولم نیست. کوه به کوه نمی رسه ولی آدم به آدم می رسه. 

سالها فحش دادی به وینگولی و اونو مسخره کردی و گفتی ترسوست و با خودش کنار نیومده و خواسته اذیت کنه و اینا. الان خودت دقیقا داری چیکار می کنی؟! داری قدم به قدم پا جا پای اون می گذاری....داری همون مسیر رو طی می کنی... صبر می کنم ببینم بقیه مسیر رو چه جوری طی می کنی. 

ما این راه رو رفته بودیم... تو هم برو... بالاخره یه جایی می فهمم چی شد.