این دو روز انگار خداراشکر یه آرامش خوبی گرفتم... رها شدم از خیلی چیزا... نمی دونم تاثیر حرفهای وینگولی است یا چی...
امروز صبح که بیدار شدم دیدم وینگولی یه عکس از خودش فرستاده کنار دکتر س . براش نوشتم دکتر س چقدر پیر و گوگولی شده...
بعدشم توی اینستا یه مطلب دیدم درباره انسان خودشکوفا... جالب بود و براش فرستادم. هیچوقت توی اینستا چیزی براش نمی فرستادم. آنلاین بود و لایک زد و رفت.
خودش فهمیده دیگه حرف اضافی ندارم بهش بزنم. مختصر و مفید و بی حاشیه...
مگه آدم چی می خواد از زندگی؟
دو روزه توی گروه دوستام صحبت درباره حقوق زنان و طلاق و ارث و ایناست و من به عنوان متخصص کلی براشون نکات مهم و مفید گفتم. یکی شون هم چند ماهه طلاق گرفته و پزشک هست و امروز اومد علنا توی گروه اعلام کرد و گفت خیلی از مباحث بازم استفاده می کنه و مهمترین چیزی که توی جلسات مشاوره یاد گرفته اینه که خودش را اولویت قرار بده و اینقدر کوتاه نیاد و از خواسته هاش نگذره و اینا. منم تحسینش کردم و گفتم دقیقا همین مهمه. گفتم منم برای هزارمین بار با خودم این قرار را گذاشتم که هیچی کوتاه نیام از خواسته هام. به خودم اهمیت بدم بیش از پیش و هر کاری عشقم کشید بکنم.
بهش گفتم طلاق گرفتن خیلی جرات و شجاعت می خواد و آفرین به کسانی که جرات می کنند و خودشون رو از شرایط بد بیرون می کشند و به فکر آرامش و لذت بردن خودشون از زندگی هستند. صد بار که زندگی نمی کنیم. چرا یه عمر عذاب بکشه کسی؟
خلاصه زنده باد زندگی ای که ما قراره هر روز لذت ببریم و شاد باشیم...
- ۰۱/۰۳/۲۳